صدها نوع خیار وجود دارد، و در ده‌ها رنگ (از جمله سفید، زرد و نارنجی مطابق با Outlook تغذیه‌ای (در برگه جدید باز می‌شود) وجود دارد، اما انواع خوراکی آن‌ها به عنوان برش یا ترشی طبقه‌بندی می‌شوند.
راهنمای رشد دانشگاه کرنل (در برگه جدید باز می شود). خیارهای برش داده شده برای خوردن تازه کشت می شوند، در حالی که خیارهای ترشی برای شیشه آب نمک در نظر گرفته می شوند.
اول معمولاً بزرگتر و پوست خیار خاردار بوته ای ضخیم تر از انواع ترشی هستند.
طبق وب‌سایت Gardener’s Path (در برگه جدید باز می‌شود) در ایالات متحده، انواع خیار برش معمولاً کاشته می‌شوند.
شامل داشر، کنکیستادور، اسلایس‌مستر، ویکتوری، دنباله‌دار، برپی هیبرید و اسپرینت.
انواع خیار خاردار یزد که معمولاً کاشته می شوند عبارتند از: رویال، کالیپسو، پایونیر، بونتی، رگال، دوک و بلیتز.
مگان ور، یک متخصص تغذیه در اورلاندو، فلوریدا، گفت: خیارها به طور طبیعی کالری، کربوهیدرات، سدیم، چربی و کلسترول کمی دارند.
یک فنجان خیار خاردار درختی با پوست آن فقط 16 کالری دارد (15 کالری بدون آن).
شما حدود 4 درصد از پتاسیم روزانه، 3 درصد از فیبر روزانه و 4 درصد از ویتامین C روزانه خود را دریافت خواهید کرد.
خیار حاوی دو ترکیب فیتونوترینت جالب است: لیگنان ها و کوکوربیتاسین ها، بر اساس یک بررسی تحقیقاتی در سال 2010 منتشر شده در مجله Scientific World (در برگه جدید باز می شود).
دانشمندان دریافته اند که در کشت سلولی، کوکوربیتاسین می تواند به مسدود کردن مسیرهای سیگنالینگ که برای تکثیر و بقای سلول های سرطانی مهم هستند، کمک کند.
بر اساس مطالعه ای که در خیار خاردار سال 2009 در مجله تحقیقات سرطان منتشر شد (در برگه جدید باز می شود).
کوکوربیتاسین همچنین می تواند رشد سلول های سرطانی پانکراس را مهار کند.
- منابع:
- تبلیغات:
